வாயு
vāyu
n. vāyu. 1. Wind, air;காற்று. (பிங்.) 2. An element, one of pañca-pūtam, q.v.; பஞ்சபூதத்து ளொன்று. அதன்கண்வாயு வெளிப்பட்டு (மணி. 27, 209). 3. Vāyu, theWind-god, regent of the North-west, one ofthe aṣṭa-tikku-p-pālakar, q.v.; அஷ்டதிக்குப்பாலகருள் வடமேற்கு மூலைக்கு அதிபனான தேவன். 4.The ten vital airs of the body. See தசவாயு.(சிலப். 3, 26, உரை.) 5. The windy humour, oneof tiri-tōṣam, q.v.; திரிதோஷத்துள் ஒன்றான பிணிக்கூறு. 6. Vāyu, of six kinds, viz., acīraṇa-vāyu,utara-vāyu, karppa-vāyu, tamaraka-vāyu,pārica-vāyu, mēka-vāyu; அசீரணவாயு உதரவாயுகர்ப்பவாயு தமரகவாயு பாரிசவாயு மேகவாயு என்றஅறுவகைப்பட்ட வாதக்கூறு. 7. Flatulence;வயிற்றுப்பொருமல். 8. Wind, gas generated inthe bowels, etc.; அபானவாயு. 9. Gas; இரசாயனசாஸ்திரத்திற் கூறும் காற்றுவகை. Mod.