வீணை

vīṇai   n. vīṇā. The Indian lute,of 22 kinds, viz., cittirakōṣāvaḷi, cittirikai, kūr-mikai, cāraṅkam, rāvaṇācuram, kiṉṉari, varāḷi,kīsti, kuccikai, vipañcikai, parivātiṉi, cakaḷa-vallaki, caravīṇai, anāvitam, makati, pirakati,lakulākṣi, ruttirikai, kaḷāvati, kaccaḷā, kāntāri,aṉumatam; சித்திரகோஷாவளி, சித்திரிகை, கூர்மிகை, சாரங்கம், ராவணாசுரம், கின்னரி, வராளி,கீஸ்தி, குச்சிகை, விபஞ்சிகை, பரிவாதினி, சகள வல்லகி, சரவீணை, அநாவிதம், மகதி, பிரகதி, லகுலாக்ஷி,ருத்திரிகை, களாவதி, கச்சளா, காந்தாரி, அனுமதம்என்னும் 22 வகையுள்ள யாழ்வகை. (பரத. ஒழிபி.15.) எம்மிறை நல்வீணை வாசிக்குமே (தேவா. 1199, 7).

vīṇai   s. the Vina or Indian lute usually of seven strings; 2. one of the 64 கலைஞானம், a knowledge of stringed instruments.

வீணா கானம், a song with a luteaccompaniment.

வீணா தண்டு, a straight bone, as that of the spine, முள்ளெலும்பு; 2. the neck of a guitar, வீணைக் காம்பு.

வீணைவாசிக்க, to play the Vina.

உருத்திர வீணை, the lute of Siva.

நாரத வீணை, the lute of Naradha.