உட்பகை

uṭ-pakai   n. id. +. 1. Internal enmity, hatred or grudge; rancour at heartwith outward profession of friendship; நட்புப்பாராட்டிக் கெடுக்கும் விரோதம் (குறள், 889.) 2.Civil conspiracy; குடிகளின் விரோதம் 3. Internal enemy of man, having reference to thesix emotions which tend to corrupt and tainthis soul. See அறுபகை (பிங்.)