ஊங்கு

ūṅku   உ&sup4;. n. 1. Superiority,greatness; மிகுதி (சூடா.) 2. That which issuperior; மேம்பட்டது. கல்வியினூங்கில்லை (நீதிநெறி.2).--adv. 1. Yonder, where you are; உவ்விடம் ஊறு மாகட மாவுற வூங்கெலாம் (கம்பரா. வரைக்காட்.60). 2. In former times; முன்பு உணரா வூங்கே(குறுந். 297).  

ūngku   s. abundance, superiority, மிகுதி; 2. there, that place, உவ்விடம்; 3. adv. same as ஊங்கண்.

ūngku   III. v. i. swing, ஆடு.