செம்மண்

cem-maṇ   n. id. +. [K.kemmaṇṇu, M. cemmaṇṇu.] A kind of redearth, red soil; சிவப்பு மண் (சிலப். 16, 5, உரை )  

cem-maṇ   n. செம்-மை +.A flaw in rubies, one of māṇikka-k-kuṟṟam;மாணிக்கக்குற்றங்களு ளொன்று. (திருவாலவா. 25,14.)