செவியறிவுறூஉ

cevi-y-aṟivuṟūu   n. id.+ id. 1. Instruction in the path of virtue,given to kings, etc.; அரசர் முதலியோர்க்குச் செவிக்கண் நிற்கக்கூறும் நீதி வாயுறைவாழ்த்தே செவியறிவுறூஉ (தொல். பொ 423). 2. (Puṟap.) Theme ofinstructing the king in the path of virtue; அரசர்க்கு நல்லறிவுபுகட்டுதலைக் கூறும் புறத்துறை (பு.வெ. 9, 33.) 3. See செவியறிவுறூஉமருட்பா. (தொன்.283.)

செவியறிவுறூஉமருட்பா cevi-y-aṟiv-uṟūu-maruṭ-pā, n. id. + id. +. Poem inmaruṭpāஒரு பிரபந்தம் (காரி கை, செய் 15, உரை )