தீய

tīya   adj. தீமை 1. Evil, wicked,sinful; தீமையான. 2. Fallacious; போலியான.தீயபக்கமுந் தீயவேதுவும் (மணி. 29, 143).  

tīy   தீ, VI. v. t. singe, scorch slightly in cooking; 2. dry up water (as the sun or fire) காயச்செய்.

தீய்த்துப்போட, to scorch and burn away.