தொன்னை

toṉṉai   n. [T. K. donne.] 1.A cup made of plantain or other leaf pinnedup at the corners; இலைக்கலம். செவிக்கனகத்தொன்னையாலுண்டு (சிவரக. சதானந்த. 2). கைக்கேயிலைகொண்டு தொன்னையுங் கொண்டு (தனிப்பா.). 2.Mean wretch; ஈனன் (W.)  

toṉṉai   s. a cup made of leaves, கொன்னை; 2. (fig.) a mean wretch, ஈனன்.