பண்டாரம்

s. (Tel. ாரமு.) Stores, wares, treasure, பொக்கசம். 2. A public treasury, repository, storehouse, பொக்கிஷ சாலை. 3. Varied and delicious food, as பல பண்டம். 2. 4. Belonging to a king, go vernment, or commonwealth, அரசர்க்குரியது. 5. [prov.] public, common, general, பொது. பொருள்எல்லாம்பண்டாரத்திலேபோகிறது. All the things are carried away, by the public.

பண்டாரச்சொம், s. Public property, &c. See சொம்.

பண்டாரத்தோப்பு, s. Government gar den, அரசர்தோட்டம்.

பண்டாரப்பிள்ளை, s. [prov.] Attendant of a native officer of police when en gaged in public business, formerly ser vants of the வன்னியர். 2. See பண்டாரம், Sa.

பண்டாரமேளம், s. [prov.] A drum beaten for government notices.

பண்டாரவாடை, s. The village whose income belongs to the cultivators.

பண்டாரவிடுதி, s. Rest-house, lodging, &c., of a public officer, பொதுவிடுதி.

பண்டாரவூழியம்--பண்டாரவேலை, s. Service required of the public, பொதுவூழி யம். 2. Work done by constraint, அமஞ்சி வேலை.

s. A religious mendicant wearing beads and yellow garments; also பண்டாரி. W. p. 534. PAN'DARA. (c.) 2. A monk or friar, மடாதீனத்தான். 3. A yellow powder kept by pujaris in a little box, and given when they receive alms, மஞ்சட் பொடி.

பண்டாரக்குருக்கள், s. A guru among religious mendicants.

பண்டாரங்களுக்குச்சோறிட, inf. To feed religious mendicants with boiled rice.

பண்டாரசன்னிதி, s. A college of monks, &c. See சன்னிதி.

பண்டாரத்தி, s. A female of the pan daram class.

பண்டாரப்பிள்ளை, s. A boy of that class. 2. See பண்டாரம்.