அசதி

s. Ridicule, scoffing, laugh ter, joking, pleasantry, சிரித்துப்பேசுகை. (p.) 2. (பஞ்.) Sunddenness, சடுதி. 3. Lightness, carelessness, (often used for அயர்தி). 4. Drowsiness, சோர்வு. 5. The name of a cer tain man who was praised by ஔவையார், supposed to be a shephered, ஔவையார் கேர வைபாடப்பெற்றவன். (c.) 6. (St.) An un chaste woman, வசவி. (p.)

அசதிக்கோவை, s. The name of a book wherein a shepherd named அசதி is praised by ஔவையார்; it contains four hundred stanzas like all கோவை books.

அசதிசன்னி, s. Apoplexy. (M. Dic.)

அசதியற, (used adverbially.) At tentively, giving the whole attention, free from other dares. காதலர்தாய்தந்தைவைகுழி அசதியாடிலர், they in dulge not in laughter in the presence of the father and mother of their husbands.