அவை

. pron. neut. pl. They, those things, அஃறிணைப்பன்மைச்சுட்டுப்பெயர். 2. s. An assembly of poets or learned men, a council of state, சவை. 3. An assembly in a public office, கூட்டம். 4. Poets, புலவர். 5. The place of an assembly, a king's court, அம்பலம்; [ex அ, et வை.] (p.) அவையாவன. Such as, they are.

அவையடக்கம், s. The professed modesty of an author, or the apology he makes in entering on his work, in order to disarm criticism. 2. The modest be havior of a speaker or singer in a pub lic assembly.

க்கிறேன், த்தேன், ப்பேன், க்க, v. a. To bruise or beat rice, &c., in a mortar, to pound, press so as to bruise, நென்முதலியனகுத்த. (பிங்க.) 2. To crack, break, நெரிக்க. (p.)

அவைத்தல், v. noun. Cracking, breaking. 2. Beating of rice. 3. Stab bing.