துருவம்

s. Immutability, steadiness, stability, அசையாமை. 2. The north pole star, துருவநட்சத்திரம். 3. The pole of any great circle of the sphere, particularly either of the celestial poles, பூச்சக்கரத்தின் முனை. 4. A measure in music. (See சத்ததா ளம்.) 5. Distance of a planet from the beginning of the siderial Zodiac, கிரகபுடம். 6. One of the twenty-seven astrological yogas, நித்தியயோகத்தொன்று. W. p. 448. D'HRUVA. 7. Longitude of aphelion or apogee. 8. Epoch longitude of a planet, especially in combination with மூலம், as மூலத்துருவம். 9. The fraction ot he week remaining at the commencement of the year, which is to be added to the num bers in சங்கிரமவாக்கியம் for the beginning of the months. 1. [improp. for துருக்கம்.] A hill fort. 11. [prov.] Dexterity in accom plishing a thing, a stratagem, device, உபாயம்.

துருவங்கட்ட, inf. To invent a me thod for finding out an eclipse, or other astronomical phenomenon, கிரகணமுதலிய னஅறிதருகருவியாக்க. 2. To form a rule for any mathematical calculation, &c., சூட் சுமவழியுண்டாக்க. 3. To construct a rule for forming mystical or magical circles, &c. 4. (fig.) To devise means or ex pedients, உபாயந்தேட.

துருவாக்ஷரம்--துருவாட்சரம், s. [in Hindu astron.] The longitudinal dis tance of the sun, or a planet, from the first of Aries, at the end of synodic periods, as found in சோத்தியவாக்கியம்.

துருவன், s. [in mythol.] Dhruva the grandson of மனு and son of உத்தானபாதன். 2. The pole star, personified by the de migod Dhruva, துருவநட்சத்திரம். 3. One of the eight demigods, அஷ்டவசுக்கிளிலொ ருவன், W. p. 448. D'HRUVA.

துருவச்சக்கரம், s. The wheel of துருவன், the pole star, with which he turns the heavens causing the diurnal motions, சிஞ்சுமாரசக்கரம்.

துருவமண்டலம்-துருவமதம், s. Region of Dhruva, regent of the pole star.

துருவமாய்நடப்பிக்க, inf. To set firm ly. (R.)