ஆத்திரம்

āttiram   * n. ātura. [M. āt-taram.] 1. Impatience, eager haste; பரபரப்பு ஆத்திரம் வந்தவர்போ லலையாமல் (தாயு. பாயப். 59).2. Hastiness of temper; கோபம் Colloq.  

āttiram   s. (Tel.) necessity அவசரம்; 2. distress, straits, ஆபத்து; 3. haste, eagerness in anger, கோபவிரைவு.

ஆத்திரப்பட, to be in distress; to be pressed with great necessity; to be in great hurry, to be passionate.

"ஆத்திரக்காரனுக்கு புத்திமட்டு" proverb; "A hasty man never wants woe".

ஆத்திரம் பொங்குதல், outburst of anger.