எளிமை

eḷimai   n. 1. Ease, facility, condition of being easy to effect, or to acquire;சுலபம். அவர்பாடிய வெளிமை. (பெரியபு. திருநாவுக். 275). 2. Despicableness, meanness;lowness of rank, of circumstances, or of character; தாழ்வு இமையவர் தலைவனேயு மெளிமையி னேவல் செய்யும் (கம்பரா. சூர்ப்ப. 42). 3. Poverty;தரித்திரம். அவன் மிக்க எளிமையான நிலையி லிருக்கிறான். 4. Weakness; வலியின்மை. எளியள் பெண்ணென் றிரங்காதே (கம்பரா. மிதிலைக். 68). 5. Faintness, depression of spirit; தளர்வு (பிங்.) 6.Slavery; அடிமை (அக. நி )  

eḷimai  

s. Despicableness, mean ness, lowness of rank, circumstances, character, &c., நீசத்துவம். 2. Pitiableness, exciting compassion, இரங்கப்படத்தக்கதன்மை. 3. Weakness, பலவீனம். 4. Easiness, faci lity, being easy to effect, acquire, attain, endure, to be understood; easiness of ac cess, எளிது. 5. Solitariness, தனிமை; [ex எள்.]

எளிஞர்--எளியர்--எளியார்--எளி யோர், s. The low, mean, destitute, the poor, தரித்திரர்.

எளிதரவு, [impr. for. எளிவரல்.] In digence, poverty, despicableness, cring ing, தரித்திரம். 2. Lowness, humility, தாழ்மை.

எளிது, s. [impr. எளிசு.] Being easy of execution, acquisition, &c., இலேசு.

எளிதானகாரியம், s. A trifling thing, a trivial affair, a thing easily understood.

எளியகுடி, s. Poor, destitute in habitants. 2. A family low in rank.

எளியகொடை, s. Unworthy gifts, presents unsuitable to the persons to whom they are made.

எளியது, s. That which is despic able, low trifling, &c., எளிமையானது.

எளியவன்--எளியன், s. A man of low caste, a person poor, destitute, mean, &c. எளியவன்பெண்டாட்டியெல்லாருக்கும்மைத்துன ச்சி. The wife of a poor man is free of access to every body. எளியாரைவலியார்கேட்பின் வலியாரைத்தெய்வங் கேட்கும். If the powerful oppress the weak, the deity will require it of them.

எளியவிலை, s. Low price.

எளியவேலை, s. Low, menial work.

கைக்கெளியது, s. That which is portable, small, easily carried, stolen, secreted, managed, as a child, &c. தாளையேதரமறிகிலாதெமக்கெளிதருசிவப்பிரகாசன். The guru (Sivaprakasa) who readily admits us to his feet; i. e., he is ready to grant our desires (சத.)