கட்டில்

kaṭṭil   n. id. cf. khaṭvā. [M.kaṭṭil.] 1. Cot, bedstead, couch, sofa; மஞ்சம் நல்லகில் விம்மு கட்டில் (சீவக. 558). 2. Throne; சிங்காதனம் கட்டில் வீறுபெற்று மறந்த மன்னன் (குறுந்.225).  

kaṭṭil   n. கட்டு-. Bier; பாடை.கட்டிலேற்றிக் கைதொழுஉ (ஞானா. 6).

kaṭṭil   s. a bedstead, a couch, மஞ்சம்; 2. throne, சிங்காதனம்.

கட்டிலேற, to ascend the throne.