கொம்பு

s. The horn of a beast, விலங்கின்கொம்பு. 2. A branch, மரக்கொம்பு. 3. The foot-stalk or stem of a flower, பூங் கொம்பு. (p.) 4. A narrow stick; a staff, pole, கோல். 5. A musical instrument; a cornet, horn, ஊதுகொம்பு. 6. A tusk of an elephant or hog, யானைமுதலியவற்றின்தந்தம். 7. The curl like symbol in certain compound charac ters--as in நெ, பொ, &c., அக்கரத்தின்கோடு. 8. The bent front pole of a palankeen, சிவி கையின்கொம்பு. 9. (fig.) Eminence, great ness, மேன்மை. 1. (loc.) The outlet of a tank, ஏரிக்கோடி. பறக்குங்குருவிக்கு இருக்குங்கொம்புதெரியாது, பரதே சிக்குத்தங்குமிடந்தெரியாது. The migrating bird knows not the branch on which it may roost; and the pilgrim known not his halting place. பழுத்தபழங்கொம்பிலிராது. The ripe fruit re mains not on the branch; i. e., at the appointed time, the event will happen. பிடித்தகொம்புமொடிந்துமிதித்தகொம்புமுறிந்தாற்போ லானேன். I was like a man in whose hands and under whose feet the branches had given way; i. e. I was without support. கொம்புசுற்றிக்காற்றடிக்கிறது. The wind blows and whirls around every branch. ஏதுகொம்புமுளைத்துவிட்டதோ. Have his horns grown? used when a person shows pride,insubordination, &c.

கொம்படிக்க, inf. To butt--as oxen, buffaloes, rams, goats, &c. 2. (fig.) To assume authority, to be supercilious.

கொம்பனையாள்--கொம்பனாள், s. She whose waist is as tender and narrow as the stem of flower. (p.)

கொம்பன், s. A tusked elephant or other beast. 2. A kind of cholera or small-pox.

கொம்பன்சுறா, s. The sword fish, (lit.) the horned shark.

கொம்பாள், s. [loc.] A man looking out from a tree. Sometimes கொம்பத்தாள்.

கொம்புத்தேன், s. [prov கொப்பாந் தேன்.] Honey formed by bees on branches.

கொம்புப்பயறு, s. A kind of pulse.

கொம்புப்பாகல்--கொம்பன்பாகல். A kind of winding பாகல் creeper. கொம்பாடவிடான். He suffers no one else to take the lead; assumes too much.

கொம்பேறிமூர்க்கன்-கொம்பேறிமூக்கன், s. [loc.] A long dangerous snake living in trees.

அசைக்கொம்பு--ஆடுகொம்பு--தோற் கொம்பு, s. A moveable horn fixed in the skin.

கடைக்கொம்பு--உளிக்கொம்பு, s. Stump of a horn.

கவர்க்கொம்பு--கவட்டைக்கொம்பு- கிளைக்கொம்பு, s. A branched horn.

திருகுகொம்பு--முறுக்குக்கொம்பு, s. Winding or tortuous horn.

மட்டைக்கொம்பு--விரிகொம்பு, s. Horns extended on both sides.

முகக்கொம்பு--முன்கொம்பு, s. Horns setting down towards the ground.

மோழைக்கொம்பு, s. Horns hindered from growing by being burnt.

உச்சிக்கொம்பன், s. A beast with per pendicular horns near together.

ஏந்துகொம்பன், s. An elephant with curved tusks. 2. An ox with horns rising abruptly and projecting forward at the points.

ஒற்றைக்கொம்பன், s. An elephant with one tusk, the other being broken. 2. Ganésa. See ஒற்றை.

கணைக்கொம்பன், s. An ox with stunt ed horns.

கிளிக்கொம்பன், s. See under கிளி.

கூடுகொம்பன், s. An ox whose horns come near together at the points.

கூர்ங்கொம்பன், s. Sharp-horned ox.

கூழைக்கொம்பன், s. An ox with stub bed horns.

நாரைக்கொம்பன், s. [prov.] An ox with long white horns.

பவளக்கொம்பன், s. An elephant whose tusks resemble coral in color.

பிடிக்கொம்பன், s. Short-horned beast.

மாடைக்கொம்பன், s. A bullock with horns bent backwards.

முத்துக்கொம்பன், s. An elephant whose tusks, in color, resemble pearl.

விரிகொம்பன், s. An ox with spread ing horns.

கொம்புக்காரன், s. [prov. கொம்பூதி.] A horn blower.

கொம்புக்கால், s. The ெ with ா--as ெ-ா, with க--making கொ.

கொம்புகாலி, s. [prov.] A palankeen bearer; a term of reproach.

கொம்புப்பிறை, s. A கொம்பு with a பிறை--as ெ and with ன making னொ.

கொம்பூத--கொம்புபிடிக்க, inf. To blow a horn.

கொம்புமுளைத்தவன்--கொம்பாபிள்ளை, s. [ironically.] A man of rank, wealth.