சாகை

cākai   n. šākhā. 1. Branch of atree; மரக்கிளை. சாகைச் சம்பு தன்கீழ் (மணி. பதி 5).2. Branch of a family; கிளைக்குடும்பம். Nāñ. 3.Hand; கை தளிரோங்கு சாகைகளும் (கோயிற்.பாயி. 6). 4. Vēdic section; வேதத்தின் உட்பிரிவு. சாகையாயிர முடையார் (தேவா. 199, 1). 5.Vēdas; வேதம் (பிங்.) 6. A portion of Yajur-vēda; எசுர்வேதப் பகுதி  

cākai   n. šāka. Leaf; இலை (பிங்.)  

cākai   n. perh. caṣaka. Cup;வட்டில். (பிங்.)  

cākai   n. U. jāgā. Residence,halting-place; வசிக்கும் இடம்  

cākai   n. சா-. Death; இறப்பு சாகைக்கு மீண்டு பிறக்கைக்கு மன்றி (கந்தரலங். 54).  

cākai   s. a branch of a tree, மரக் கொம்பு; 2. leaf, இலை; 3. the text of the Vedas varying according to the tradition of different schools, வேத சாகை; 4. (ஜாகை, Hind.) a house, lodging, rest-house, தங்குமிடம்.

சாகாமிருகம், s. a monkey a squirrel as living on trees.

சாகைபண்ண, to lodge.

சாகோபசாகையாய், lit. with branches & branchlets; luxuriantly, abundantly, plentifully.