தீங்கு

tīṅku   n. தீமை 1. Evil; injuryharm; crime; தீமை (பிங்.) தீங்கு செய்தனையே(அகநா. 112). 2. Misfortune, calamity, distressதுன்பம். தீங்கணைந்தோ ரல்லுந் தேறாய் (திருக்கோ.179). 3. Fault, defect, blemish; குற்றம் (பிங்.)  

tīngku   s. an evil, a vice, பொல்லாங்கு; 2. a misfortune, a calamity, கேடு; 3. a fault, a guilt, குற்றம்.

தீங்கினர், the wicked.

தீங்குசெய்ய, தீங்கிழைக்க, to do evil, to injure.

தீங்கு நினைக்க, to intend mischief.