நம்பிக்கை

s. Hope, trust, confidence, eredence, assurance, விசுவாசம். 2. An oath, a vow, ஆணை. 3. That which is confiden tial or entrusted in confidence, உறுதிப்பாடு; [ex நம்பு.] (c.) அதென்னம்பிக்கைக்கொப்புவிக்கப்பட்டது. It was entrusted to me. நம்பிக்கையுண்டு. There is hope.

நம்பிக்கைகொள்ள--நம்பிக்கைவைக்க, inf. To belive, to trust, rely on, to have canfidence.

நம்பிக்கைக்கிரண்டகம், s. As நம்பிக் கைத்துரோகம்.

நம்பிக்கைச்செலுத்த, inf To acquit one's self as an honest dealer, debtor, &c.

நம்பிக்கைத்துரோகம், s. Breach of trust, violation of confidence.

நம்பிக்கைபண்ண, inf. To assure, to give confidential assurance. 2. [also நம்பிக்கைபண்ணிக்கொடுக்க.] To make oath.

நம்பிக்கையினால்கொடுக்க, inf. To lend on trust; i. e. without legal security.

நம்ப்பிக்கையுள்ளவன், appel. n. [neg. நம் பிக்கையறறவன்.] A trust-worthy man. 2. A man possessing hope, trust, con fidence.

நம்பிக்கையோலை, s. A passport. (R.)

நம்பிக்கையாயிருக்க, inf. To be certain.