அவலம்
avalam
n. cf. a-bala. 1. Suffering, pain, distress;
துன்பம் செய்வினை முற்றாமலாண்டோ ரவலம் படுதலு
முண்டு (கலித். 19). 2.Poverty, want;
தரித்திரம் கெடுகநின் னவலம் (பெரும்பாண். 38). 3. Weeping, sorrowing;
அழுகை அவலங்கொண் டழிவலோ (சிலப். 18, 41). 4. Illusion;மாயை. (மதுரைக். 208,
உரை ) 5. Care, anxiety;கவலை. நெஞ்சத் தவல மிலர் (குறள், 1072). 6. Fault;குற்றம். அஃதவலமன்றுமன (கலித். 108). 7. Sickness, disease;
நோய் (பிங்.) 8. (Poet.) Patheticsentiment, one of eight mey-p-pāṭu, q.v.; சோகரசம். (தொல்.
பொ 251,
உரை )
அவலம்
avalam
* n. a-bala. Weakness,faintness, feebleness;
பலவீனம் (
W.)
அவலம்
avalam
* n. a-phala. Thatwhich becomes fruitless, unprofitable; பயன்படாதொழிவது. கற்றதுங் கேட்டது மவலமாய்ப் போதனன்றோ (தாயு. சச்சி. 5).
அவலம்
avalam
n. a-phala. 1. Fruitlessness, uselessness; பயனின்மை. செய்ததெல்லாம் அவலமாயிற்று. Tj. 2. Damage; கேடு.தாங்கிய வருந்துய ரவலந் தூக்கின் (கலித். 48).
அவலம்
a-valam
n. அ + வலம். Leftside; இடப்பால். (நாநார்த்த.)
அவலம்பசிலேஷ்மம் avalampa-cilēṣ-mam, n. ava-lamba
