கேடு

kēṭu   n. கெடு-. [T. cēṭu, K. Tu.kēḍu, M. kēṭu.] 1. Ruin, destruction, annihilation; அழிவு கேடில் விழுச்செல்வம் (குறள்,400). 2. Loss, waste, damage; நஷ்டம் நேராகக்காணுமேற் கேடொருவன் கைப்படும் (சினேந். 158). 3.Adversity, indigence, destitution; வறுமை கேட்டினு முண்டோ ருறுதி (குறள், 796). 4. Death;மரணம். பிணிபிறவி கேடென்று (தேவா. 935, 1). 5.Evil, injury; தீமை கிள்ளைபோன் மொழியார்க் கெல்லாங் கேடுசூழ்கின்றே னன்றே (கம்பரா. மாரீச. 77). 6.(Gram.) Elision, omission; கெடுதல் விகாரம் வந்த னகரந் திரிந்துழி நண்ணுங் கேடே (நன். 210). 7.Ugliness, deformity; அழகின்மை. (W.)  

kēṭu   v. n. (கெடு) destruction, ruin, perdition, அழிவு; 2. loss, damage, சிதைவு; 3. vice, wickedness, பொல் லாங்கு; 4. elision, omission, கெடுதல் விகாரம்.

கேடுவரும்பின்னே, மதிகெட்டுவரும் முன்னே, கேடுவரும் முன்னே மதி கெட்டுவரும், folly precedes ruin.

கேடாக, inf. to grow worse; 2. adv. wrongly, mischievously.

கேடி, (femine. of கேடன்) she who ruins. This word occurs usually in compounds such as குடிகேடி.

கேடிலி, the imperishable one; God, கேடிலுவகை, (கேடு+இல்+உவகை) eternal felicity.

கேடுகாலம், time of ruin.

கேடுகாலன், one who causes destruction.

கேடுகெட்டவன், one that is irrecoverably ruined or lost.

கேடுபாடு, loss, detriment, adverse circumstances.

குடிகேடு, destruction of a family.

குணக்கேடு, bad temper.

சீர்கேடு, disorder.

வெட்கக்கேடு, great shame.