காய்

s. Unripe fruits, fruits, that do not grow mellow by ripening--as grains, nuts, &c., கனிக்காய். 2. (c.) A callous tu mour, an excrescence, a wart, a corn, a cicatrice from a wound, காய்ப்பு. 3. An un ripe boil, &c., காய்ப்பரு. 4. A piece at chess, a die, சொக்கட்டான்காய். கட்டியின்னங்காயாயிருக்கிறது. The tumour is not yet ripe.

காயவியல், s. A curry carelessly pre pared with unripe fruits.

காய்கறி, s. Fruits, vegetables and the like for preparing curry.

காய்காய்க்க, inf. To form as a fruit; to produce fruit, to bear fruit.

காய்காய்க்கிறமரம், s. A tree that bears fruit, not a barren tree.

காய்க்கடுக்கன், s. [prov.] An ear-ring with a sacred seed fastened in it, for a bead, from which, if water fall on the body, in bathing, &c., it is deemed very meritorious, உருத்திராட்டக்கடுக்கன்.

காய்க்குலை, s. A bunch of unripe fruits.

காய்ச்சீர், s. [in prosody.] Any of the four metrical feet ending in காய்காய்; also, a metrical foot equivalent in measure to a foot in காய். See சீர்.

காய்த்தானியம், s. The nine kinds of grains, called முதிரை, நவதானியம். 2. A shrub, கம்பளிகொண்டான், Morus Indica.

காய்பறிக்க, inf. To pluck unripe fruits.

காய்மடி, s. The thick, hard udder of a cow unfit for milk.

காய்மடை, s. [prov.] An offering of fruits, commonly to a ferocious deity, கனிவர்க்கநிவேதனம்.

காய்ம்பனை, s. [prov.] A fruit-bearing palmyra tree, as distinguished from young trees and males, காய்க்கும்பனை.

காய்வள்ளி, s. See வள்ளி.

காய்வெட்டிக்கள், s. [prov]. Toddy from a Palmyra tree, the young fruits of which are cut off that the juice may flow from the stalk, காயைவெட்டி இறக்குங்கள்.

கருக்காய், s. Grain almost ripe.

கருங்காய், s. Dark betel-nuts, not yet turned red.

செங்காய், s. Fruits or grain turning yellow when ripening.

பசுங்காய்--இளங்காய், s. Fruits just formed, tender grain. 2. immature fruit or grain.

கிறேன், ந்தேன், வேன், காய, v. n. To be heated, boiled, cooked, &c., as liquids by fire, நீர்முதலியனகாய. 2. To be warmed, heated, &c., by fire or the sun; to be withered, tanned, &c., slightly--as vege tables by the sun; to become parched--as the lips or mouth; to be dried and harden ed--as the ground; to dry, உலர. 3. To warm one's self, to become warm, குளிர்காய. 4. To be hot--as in a fever; to heat--as the fever, சுரங்காய. 5. To shine, to emit rays, பிரகாசிக்க. 6. To be dried--as the humors of the body; to become emaciated, to suffer from hunger, மெலிய. 7. To dry up, to begin to heal--as a sore, a wound, a boil, &c.; to cicatrize, புண்ணாற. 8. To be displeaced, indignant, provoked; to show signs of anger, கோபிக்க. 9. To be distressed by love-sickness caused by the moon, the warm season. &c., காமத்தால் சோர. 1. To be furious, சினக்க. 11. v. a. To speak sharply; to reprove, scold, repri mand, கடிய. 12. To emit, to shed, to pour forth, கால. 13. To dislike, to offend, வெ றுக்க. 14. To cut, sever, வெட்ட. 15. To burn, consume, எரிக்க. காய்ந்தாருந்தெய்வமுங் கையொத்துநிற்கிறது. The deity sides with my enemy against me. ஆலங்காய்வெண்மதி. The pale moon emit ting poison. எல்லாருஞ்சும்மாகாய்கிறார்கள். They are all at variance with me for nothing. தூதுவரைக்காய்ந்தான். He scolded the mes sengers. நிலா நன்றாய்க்காய்கிறது. The moon shines very brightly. மனிதர்மேற் காய்ந்துவிழுகிறான். He falls foul of persons.

காய்ஞ்சுபோக--காய்ந்துபோக, inf. To grow dry, become parched.

கறிகாய, inf. To boil, or be cooked--as curry.

குளிர்காய--நெருப்பிற்காய inf. To warm one's self at the fire.

சரீரங்காய, inf. To be emaciated--as the body, by fever, hunger, labour, journeying, &c.

நிலங்காய, inf. To be dry--as the ground after rain.

நிலாக்காய, inf. To shine--as the moon; to have moon-light.

வாய்காய, inf. To be dry--as the mouth, lips, &c.

வாய்வயிறுகாய, inf. To be parched--as the mouth and heated as the stomach; to suffer with hunger.

வெயில்காய, inf. To bask in the sun, to warm one's self in the sun. வெயில்காய்கின்றது. The sun shines hot.

காய்கை, v. noun. Heat, drying, scold ing, &c.

காய்ப்பு, v. noun. Dislike, displeasure, disgust, வெறுப்பு. (சது.) 2. [prov.] Hard, inferior iron, இழிந்த இரும்பு.

காய்வு, v. noun. Drying, dryness, காய்கை. 2. Heating, warming with fire or the sun; warmth, heat, நெருப்புமுதலிய வற்றிற்காய்கை. 3. Boiling, வெப்பமுறுகை. 4. Withering--as the body; emaciation, மெலிவு. 5. Starving, starvation, பசிவாட் டல். 6. Anger, irritation, indignation, pique. umbrage, கோபம். 7. Shining, ஒளியெறிக்கை.

க்கிறது, த்தது, க்கும், க்க, v. n. To bear fruit; to yield, produce, form--as fruit, காய்காய்க்க. 2. To form hard bunches, callous parts, knots, warts. excrescence. &c., on the body--as from wounds, walk ing, using tools, &c., தழும்புண்டாக. 3. to grow callous, காய்ப்புக்காய்க்க. கைகாய்த்தாற்கமுகுகாய்க்கும். If the hands be come callous with watering it, the areca will bear fruit; i. e. constant application will produce the intended result. நடந்துநடந்து காலெல்லாம் காய்த்துப்போயிற்று... From continual walking the feet have grown callous. தோள்காய்ந்துப்போயிற்று. The shoulder is become callous by carrying, &c.

காய்க்கும்பருவம், s. The period of yielding fruit. 2. Age of child-bearing.

காய்த்தமரம், s. A tree that has borne fruit. 2. A tree loaded with fruit. காய்த்தமரங்கல்லெறியுண்ணும். Stones will be thrown at the tree which is loaded with fruit; i. e. parents and persons of wealth, influence and responsibility have many causes for vexation.

காய்ப்பு, v. noun. Produce of a tree, &c., a crop of fruit or grain, காய்க்கை. 2. Callosity, callousness, thick skin, தடிப்பு. 3. A scar, தழும்பு.