தோகை
tōkai
n. தொகு¹-. 1. [T. M.tōka, K. Tu. tōkē.] Tail of a peacock;
மயிற்பீலி (பிங்.) 2. Peacock;
மயில் அன்னமுந் தோகையும்(சீவக. 346). 3. Woman;
பெண் தோகை பாகற்கு(கம்பரா. திருவவ. 10). 4. Feather, plumage;
சிறகு (பிங்.) 5. Tail of an animal; விலங்கின்
வால் (திவா.) தோகைமண் புடைக்குங் காய்புலி (கல்லா. 6).6. cf.
தோக்கை Cloth for wear, garment;ஆடை. பொன்னந்தோகையு மணியரிச் சிலம்பும் (கல்லா. 41, 14). 7. Front end of a cloth;
முன்றானை (திவா.) 8. Plaited folds of a woman's cloth;கொய்சகம். தூசுலாநெடுந் தோகையி னல்லவர் (சீவக.1320). 9. Sheath, as of sugarcane, of aplantain stem;
நெல் கரும்பு வாழை முதலியவற்றின்தாள். பரியதோகையையுடைய
சிறிய தினை (புறநா.168). தோகைச்
செந்நெல் (பெருங். மகத. 2, 18). 10.Long flag, streamer, banner;
பெருங்கொடி (பிங்.) 11. Anything hanging down, as a flag,