பகை

s. Hatred, enmity, dislike, re pugnance, abhorrence, வெறுப்பு. 2. A foe, an enemy, an opponent, a rival, a com petitor, பகைஞன். 3. Disagreement, coun teraction, heterogeneousness, contrariety, as of light to darkness, or of medicine to the disease, விரோதம். 5. One of the five situations of a planet. See கிரகநிலை. (c.)

முப்பகை, s. The three enemies are: பைசாசு, the devil; 2. உலகு, the world; 3. உடல், the body or flesh. (சது.)

உட்பகை, 6, s. The six internal foes attached to the soul: காமம், lust; 2. குரோதம், anger; 3. உலோபம், avarice; 4. மோகம், sensuality; 5. மதம், pride; 6. மாச்சரியம், envy or malice. பகைமுன்னெதிரேறல். Facing an enemy. பகைமேற்செல்லல். Going against an enemy. முற்பகைசெய்யிற்பிற்பகைவிளையும். He who hates will be hated in return. (Avv.) இருளுக்குசூரியன்பகை. The sun is the foe of darkness.

பகைசாதிக்க, inf. To gratify one's anger. See சாதி, v.

பகைஞர், s. [sing. பகைஞன்.] Enemies. foes. (சது.)

பகைத்தானம், s. One of the five situa tions of a planet. See தானம்.

பகைத்திறந்தெரிதல், v. noun. Knowing an enemy's strength. (குற.)

பகைத்தொடை, s. [in gram.] The composition of words of opposite mean ing, as முரண்டொடை.

பகைப்படல், v. noun. Being displeased with, being at variance.

பகைமன்னர், s. [pl.] Hostile kings.

பகையகம், s. Battle-field, போர்க்களம்; [ex அகம், place.] (சது.)

பகையாளி, s. A foe, an enemy. (c.) பகையாளிக்குடியைஉறவாடிக்கெடுக்கிறது. Des troying the habitation of an enemy by feigning friendship.

பகைவர், s. [sing. பகைவன்.] Enemies. பகைவர்அரண்வளைத்தல். Besieging an enemy's fort.