பழுது

paḻutu   n. prob. பாழ்-. 1. Unprofitableness; பயனின்மை. (தொல். சொல் 324.) 2.Defect, blemish, flaw, fault; குற்றம் (திவா.)பழுதிறொல் புகழாள்பங்க (திருவாச. 28, 10). 3.Damage, injury, ruin; சிதைவு இவை பழுதிலை(தேவா. 543, 2). 4. Anything tainted, rotten,putrid, marred; பதனழிந்தது. 5. The state ofbeing a corpse; பிணமாயிருக்குந் தன்மை (சிலப். 19,66, அரும்.) 6. Lie; பொய் (பிங்.) பழுதுரையாதவனுரைப்பான் (திருவாலவா. 39, 9). 7. Poverty;வறுமை. பழுதின்று (பொருந. 150). 8. Evil;தீங்கு. பழுதெண்ணு மந்திரியின் (குறள், 639). 9.Body; உடம்பு பழுதொழிந் தெழுந்திருந்தான் (சிலப்.19, 66). 10. Moral evil, turpitude; ஒழுக்கக்கேடு.11. Place; இடம் (அக. நி ) 12. Fullness;நிறைவு. (அக. நி )  

paẕutu   s. fault, குற்றம்; 2. defect, blemish, ஈனம்; 3. damage, சேதம்; 4. lie, falsehood, பொய்.

பழுதற, without blemish.

பழுதற்ற, faultless.

பழுதாய்ப்போன தானியம், corn that is damaged.

பழுதுபட, to be damaged, spoiled; to be injured in character, to degenerate.

பழுது பார்க்க, to repair, to mend, to correct.