கூழை

adj. Bob-tailed; shortened, or naturally defective; truncated, கடையின்மை யான. 2. (fig.) Dull, stupid, shallow, weak in intellect, புத்திக்குறைவான. Compare குள் ளம். புத்தியிலேஅவன்மெத்தக்கூழை. He is very shallow in wit.

கூழைக்கடா, s. A large kind of water bird; the pelican, நீர்வாழ்பறவையிலொன்று. 2. A be-buffalo without a tail.

கூழைக்கை--கூழங்கை, s. Maimed hand, குறைந்தகை.

கூழைக்கொம்பன், s. An ox with blunt horn.

கூழைநரி, s. A short-tailed fox.

கூழையன், s. A short, stinted, shabby person. 2. A logger-head, a booby, மடய சாம்பிராணி.

கூழைமுட்டை, s. Rotten eggs. (Rott.) Compare கூழ்முட்டை.

கூழைவால், s. A bob tail.

s. [the proper spelling would be கூளை; from Sans. Koola. Wils. p. 239.] The rear of an army, படையின்பின்னணி. 2. Divi sion of an army, படைவகுப்பு. 3. Feathers, plumage, இறகு. (Compare கூரல்.) 4. Wo men's hair, பெண்மயிர். 5. Peacock's tail, மயிற்றோகை. [ex கூலம். tail.] 6. [an elonga tion of குழை, mire.] Mud, mire, சேறு. 7. [ex கூழ், gold.] Gold, பொன். 8. (சது.) Middle, centre, நடு. 9. A kind of snake, ஓர்பாம்பு. 1. Deficiency, that which is cut short, a stump, கடையின்மை. 11. [in prosody.] A kind of rhyme. தொடை, occurring in every foot except the last of a line; in the இயைபு rhyme, in every foot except the first; com prising five species, viz.: கூழைமோனை. கூழை யியைபு. கூழையெதுகை. கூழைமுரண். கூழையள பெடை. See under தொடை. காற்றாடிக்குவால்கூழையாய்போயிற்று. The tail of the paper kite is too short.

கூழையாய்ப்போக, inf. To grow blunt.

கூழைத்தொடை, s. The கூழை class of rhyme.

கூழைப்படை, s. The rear of an army.