குணம்

s. Quality, attribute, property, பண்பு. 2. Disposition, temper, nature, தன் மை. 3. Good quality, moral or physical; proper temperament, virtue, நற்குணம். 4. Attribute, perfection, excellence--as of a deity, இலட்சணம். 5. Grace, beauty--as of a style or composition; merit, freedom from fault or defect--opposed to குற்றம், மேன்மை. 6. Wholesomeness, healthfulness, சுகம். 7. Soundness of intellect; normal state of the mental feelings, சொஸ்த புத்தி. 8. Indication, symptoms--as of a disease, வியாதியின்குறி. 9. Color--as a qua lity, நிறம். 1. Smoothness, சீர்மை. 11. Pro perties; functional powers or principles in nature, operative in all sentient beings; the sourses of the dispositions, &c., தத்துவம். 12. Thread, cord, string, &c., நூல், கயிறு. 13. A bow-string, நாணி. 14. Property, essence, ori ginal principle, சத்து. 15. [in physics.] Va ricties, modifications, products of bodies, உடற்குணம். Wils. p. 291. GUN'A. 16. A water-pot, a pitcher--as குடம். குணத்தைமாற்றக்குருவில்லை. No guru can change the temper. குணத்தோடேகேள். Hear me with a right spirit and patience. குணநாடிகுற்றமுநாடி. Having examined the excellencies and faults--as of a style, a speech, &c. குணமதுகைவிடேல். Hold to what is good and proper; cease not to show a good dis position. குணமென்னுங்குன்றேறிநின்றார்வெகுளிகணமேயுங் காத்தலரிது. It is hard to divert, even for a moment, the anger of those who stand upon the mountain of virtue; i. e. who ex cel virtue. (குறள்.) அதிலுமிதுகுணம். This is better than that. அவனுக்குத்தாய்தந்தைகுணம்பிடிபடுகிறது. His parents' disposition and temper begin to be visible in him.

குணகுணி, s. [in gram. and log.] At tribute and subject--as in செந்தாமரை, where செம்மை is the attribute, குணம், and தாமரை the subject, குணி.

குணகுணிப்பெயர்கள், s. [in gram.] Ab stract noun and subjective noun. (நன்.)

குணக்ஞன்--குணஞ்ஞன், s. A plea sant, good-natured, agreeable person; one of an excellent disposition, நற்குணமுள் ளவன். Wils. p. 291. GUN'AG'NA.

குணக்குன்று, s. A virtuous man; lit. a mountain of excellent qualities.

குணக்கேடு, s. Bad temper, bad dispo sition; disobliging, unkind, கெட்டகுணம். 2. Fatal symptoms in disease, அசாத்தியக் குறி.

குணக்கேடன்--குணங்கெட்டவன்--கு ணமில்லாதவன், s. An ill-natured person.

குணங்காட்ட, inf. To exhibit natural characteristic qualities, dispositions or propensities. 2. To betray symptoms- as diseases; to indicate good or bad weather--as seasons. 3. To betray mean descent, low caste, &c., by mean beha vior.

குணங்குறி, s. Disposition, features, characteristics, குணமுங்குறியும்.

குணங்குறியறிய, inf. To know one's disposition and character.

குணங்குறியுள்ளவன், s. A man of good disposition, and other good character istics.

குணசந்தி, s. [in gram.] A form of combining words of Sanscrit origin-as சுர and இந்திரன், make சுரேந்திரன், வடமொ ழிச்சத்தியிலொன்று.

குணசாலி, s. A good-natured man or woman; one of an excellent disposition.

குணசீலன், s. One abounding in ex cellent qualities.

குணசுபாவம்--குணப்பிரகிருதி, s. Na tural disposition.

குணஷ்டை, s. Delinquency, defect, flaw, குணதோஷம். 2. Difficulty, trouble, தொந்தரை.

குணத்தன்மை, s. [in rhet.] Description of qualities, one of the four subdivi sions of தன்மையலங்காரம்.

குணத்திரயம், s. The three properties in nature--purity, passion and dark ness. Wils. p. 291. GUN'ATTRAYA. See முக்குணம்.

குணத்துக்குவர, inf. To grow better, to amend, to reform. 2. To recover from illness. 3. To be reconciled, இணங்க.

குணத்தொகை, s. See பண்புத்தொகை.

குணத்தொனி, s. The twang or sound of a bow-string.

குணநிதி, s. A benevolent, kind person, நற்குணநிறைந்தவன். 2. the Deity, கடவுள்.

குணபத்திரன், s. The Deity, கடவுள். 2. The name of the preceptor and guru of மண்டலவன் the author of Nighandu. 3. Argha, அருகன்.

குணபேதம், s. Change of disposition for the worse, degeneracy, குணவேற்றுமை. 2. Unfavorable symptoms in a disease, வியாதிவேற்றுமைக்குணம். 3. Abnormal state of the mental powers--as idiocy, in sanity, &c.; derangement, மாறுபாடான குணம். அவன்குணம்பேதித்திருக்கிறது. He is chang ed for the worse.

குணப்பட, inf. To come to a right state, temper, disposition, &c.; to be changed for the better, to become tractable, docile, சீர்ப்பட. 2. To recover from sickness, to get well, சுகமடைய. 3. To improve --as crops, &c., to recover strength, to grow, to thrive, திறப்பட. 4. To reform, to amend in morals, to improve in dis position, character or habits, நடைதிருந்த. 5. [in Christian usage.] To be converted, to repent, to be penitent, மனந்திரும்ப.

குணப்படுத்த, inf. v. a. To improve, to make better, to correct, to reform, to restore to a good state, to health, &c.; to remedy, சீர்திருத்த. 2. To convert, மனந்திரும்பச்செய்ய.

குணப்பட்டவன், s. [in Christian usage.] One who has repented; a convert.

குணப்பண்பு, s. [in gram.] Sensible qualities of objects--as bitterness, white ness--as distinguished from குறிப்புப்பண்பு, ideal quality, and தொழிற்பண்பு, acting quality. See பண்பு.

குணப்பிழை, s. Ill nature, bad temper or disposition, குணக்கேடு. 2. Ill success, பயனின்மை. 3. Unfavorable signs in dis ease, &c., அசாத்தியம்.

குணப்பெயர், s. [in gram.] Names of quali