தோல்

s. [pl. தோல்கள், தோற்கள்.] Skin, leather, hide, cuticle, membrane, சருமம். 2. Rind, peel, scales or coats of the onion and other bulbous roots, புறணி. 3. Pod, husk of seeds, &c., விதையின்மேற் றோல். 4. Bellows, துருத்தி. (c.) 5. Leathern buckler or shield, தோற்கேடகம். 6. Ele phant, யானை. 7. Thin layer, தோற்படலம். 8. (fig.) A thing of no value, பிரயோ சனமில்லாதது. 9. Misfortune, ill luck, loss, அபசயம். 1. Beauty, அழகு. 11. A diffu sive style in poetry, as one of the eight beauties of composition, எண்வகைவனப்பினு ளொன்று. 12. Word, சொல்.

தோலன்-தோலான், s. [prov. தோலுணி.] [fem. தோலான்.] A mean, good-for-nothing person, அற்பன்.

தோலுரிக்க, inf. To skin, to peel, to flay.

தோலூறப்போட, inf. To soak skins as a tanner.

தோலைச்சீவ, inf. To scrape off the skin or the coat of a kernel.

தோல்சுருங்க, inf. To shrivel, shrink, as skins.

தோல்தனம், s. [prov.] Imprudence.

தோல்நாய், s. [prov.] A hunting dog, a greyhound, ஓர்நாய்.

தோல்பதமிட--தோல்பதனிட, inf. To dress or tan leather.

தோல்பற்றப்பண்ண, inf. To encrust, cause a crust to form. (R.)

தோல்புரைய, inf. To sew or fasten with thongs.

தோல்முட்டை, s. An egg laid before the shell is hard. (c.)

தோல்வினைஞர்--தோல்வினைமாக்கள், s. (plu.) Workers in leather, சக்கிலியர். (p.)

தோல்வைக்க, inf. [prov.] To form new skin as healing sores.

தோற்கட்டு, s. Armor for the lower part of the arm, chiefly of leather, கோதை.

தோற்கட்டடம், s. Leather band.

தோற்கருவி, s. Instruments made of skins, as drums, tabors, &c., one of the five kinds of musical instruments, பஞ்சகருவியிலொன்று.

தோற்கவசம், s. A leathern jacket.

தோற்குல்லாய், s. A leathern cap.

தோற்சித்தை, s. A leathern bottle or vessel. See சித்தை.

தோற்செவி, s. Auricle of the ear, புறச்செவி. 2. Creatures having the exter nal ear.

தோற்பரம், s. A buckler, a leathern shield, தோற்சேடகம், (சது.) 2. Boots, நெ டுஞ்செருப்பு.

தோற்பறை, s. A leather bag. See தோப்பறா.

தோற்பனாட்டு, s. [prov.] Thin layers of the juicy substance of palmyra fruit, dried.

தோற்பாடி, s. A mean, worthless wo man, a strumpet. See தோய்ப்பாடி.

தோற்பாய், s. An undressed skin for a seat.

தோற்பாவை, s. Lethern puppets.

தோற்புரை, s. Pores of the skin, தோ லின்றுளை. 2. [prov.] Any membranous part of the body, சவ்வுள்ளஇடம்.

தோற்பை, s. A leathern bag of bottle.

தோற்பைமுலை--தோப்பைமுலை, s. Flab by breast of a woman. (R.)

தோற்பெட்டி, s. A leather trunk.

தோற்றானம், s. A leather vessel, சித் தை. 2. A cartouch box, வெடிமருந்துப்பை.

தோற்றுன்னர், s. [plu.] Shoe-makers, செம்மார். 2. As தோல்வினைஞர். (சது.)

தோற்றேங்காய், s. [prov.] An unhusk ed cocoa-nut, உரியாததேங்காய்.

தோற்கிறேன், தோற்றேன், தோற் பேன், தோற்க, v. n. (with the dative.) To fail ing rivalry, contest, gemes, &c., to be the inferior, தோற்படைய. 2. To be defeated, discomfited, vanquished, அபசயப்பட. 3. To fall in comparison. தாழ. 4. To yeild, to finich, to be content to lose, to give away voluntarily, to forbear revenging an affront, enforcing a right, &c. பொறு க்க. 5. To be confuted, refuted, &c., நியா யத்தில்தோற்க. 6. v. a. (fig.) To lose a dear friend in war, or by any untimely death, இழக்க. 7. To lose property in a game, &c. (c.) தோற்கிறவன்சுமக்கிறதுவழக்கம். It is the cus tom for the one defeated in play to carry the victor. எனக்குத்தோற்றுப்போனான். He yielded to me, he was defeated. பணத்தைத்தோற்றுவிட்டான். He has squan dred his money.

தோலாநாவினர், s. (plu.) Eloquent persons, சாதுரியர். (p.)

தோலாவழக்கு, s. As தோராவழக்கு.

தோற்கடிக்க, inf. [prop. தோற்க அடிக்க.] To defeat, to discomfit. 2. To over come in a game, &c., 3. To surpass.

தோற்கப்பண்ண, inf. To defeat, to put to the worst, &c.

தோற்றுவிட, inf. To yield a right voluntarily. 2. To lose in a game --to be defeated. 3. To squander.

தோல்வி, v. noun. Discomfiture, de feat, loss of a game, &c., தோற்பு. 2. Yielding to a victor or rival. 3. Defeat in argument.

தோல்விகாண, inf. To suffer defeat, to lose a game.

தோல்வு, v. noun. Defeat, loss, தோற்பு.

தோற்பு, v. noun. Losing, defeat, dis comfiture--oppos, to கெலிப்பு. தோற்பனதொடரேல். Do not undertake what you will fail in. (Avv.)

தோற்றல், v. noun. Being defeated.