காரணம்

s. Cause, origin, source, தோற்றத்துக்கு மூலம். 2. Principle, essential element, மூலம். 3. Instrument or means, கருவி. 4. [in logic.] Cause, reason, the ground of an assertion or argument, ஏது. occasion, நோக்கம். Wils. p. 213. KARANA. 6. One of the twenty-eight Agamas, ஆகமம் இருபத்தெட்டிலொன்று. According to the Hin du Philosophy, காரணம் is three fold, viz.: முத ற்காரணம், துணைக்காரணம், நிமித்தகாரணம், முத ற்காரணம், material, proximate cause--as clay from which pottery is made, or the primi tive Maya out of which the universe was produced. துணைக்காரணம், secondary, instru mental, or co-efficient cause--as the wheel used by a potter, or the Sakti (energy) of the god Siva. நிமித்தகாரணம், the efficient cause or the agent--as the potter, in the manufacture of wares, or the god Siva in the production of worlds. சர்வத்துக்குமாதிகாரணமானவர். The first cause or creator of all things.

காரணகர்த்தா--காரணகடவுள் s. The Supreme Being--the Chief Agent in all things, முதற்கடவுள். 2. Any supposed miracle-working deity, அற்புத கடவுள்.

காரணகாட்சி, s. Demonstration "a pri ori", or from an axiom. Rott. 2. A pleasing and marvellous sight.

காரணகாரியம், s. Cause and effect, காரமுங்காரியமும்.

காரணகுரு, s. A guru whose sole object is the spiritual benefit of his dis ciples, மெய்க்குரு--opposed to கரியகுரு.

காரணக்குறி, s. [in gram.] Derived names or appellatives, as one of the classes of nouns--opposed to இடுகுறி,கார ணப்பெயர். 2. Presage, omen, prognostic, a sign showing beforehand what is to happen, முன்னறிகுறி.

காரணங்காட்ட, inf. To affirm a cause, to ascribe or show reasons, ஏதுகாட்ட.

காரணகேவலம், s. Absolute uncon sciousness of the soul during its invo lution in காரணமாயை. It is one of the three காரணாவஸ்தை.

காரணசகலம், s. Conscious state of the soul during its manifestation in the world, and consequent subjection to births and deaths; one of the three காரணாவஸ்தை.

காரணசரீரம், s. The most subtile embryo of the body, as originally and eternally existing with the soul. (See சரீரத்திரயம்.) In the Vedantic philosophy, the original principle of spiritual ignorance, in which the soul is enveloped during the period of its non-absorption in Brahm.

காரணசுத்தம், s. Complete liberation from பாசம், and the attainment of per fect purity and happiness; one of the three காரணாவஸ்தை.

காரணச்சிறப்புப்பெயர், s. [in gram mar.] Derived names limited in their application--as முடி, a crown so called because it is put on முடி, the head, ஒன் றற்குரியகாரணப்்பெயர்.

காரணச்சொல், s. A story, a narrative, கதை. (p.) 2. A derived word.

காரணப்பெயர், s. [in grammar.] Deriv ative names.

காரணப்பொதுப்பெயர், s. [in gram mar.] Derived names extending to va rious classes--as அணி, jewel; so called because it embraces various kinds of jewels, which are worn, பலவற்றிற்குரியகார ணப்பெயர்.

காரணமாயிருக்க, inf. To be the author of the thing.

காரணமாயை, s. Maya as the primi tive, original substance from which all the manifestations of matter and spirit are evolved, and into which they are again resolved at the destruction of the universe, அகிலத்துக்கும் வித்தானமாயை. see மாயை.

காரணமுகாந்திரம், s. Motive.

காரணவணு, s. According to some atheistical schools, primitive or original atoms, by the fortuitous combination of which, the worlds were originated.

காரணவாகுபெயர், s. Names in which the cause is, by the way of metonymy, used for the effect--as in திருவாசகம்.

காரணவிசேஷம், s. Chief or principal things. (p.)

காரணவிடுகுறி, s. A name which, though given originally as descriptive of a class of objects, is applied to individuals of the class, though destitute of the quali ties which it describes--as மறவன், கறங்கு.

காரணவிலக்கணை, s. [in rhetoric.] Me tonymy of a cause for the effect.

காரணவிலக்கு, s. [in rhetoric.] Nega tion of effects from the absence of a cause, ஓரலங்காரம்.

காரணன், s. The first cause, நிமித்தன். 2. The Supreme Being, கடவுள். 3. Any deity supposed to work miracles, அற் புதகடவுள். 4. A king, அரசன். 5. The name of a kind of arsenic, மிரதபாஷாணம்.

காரணாவத்தை--காரணாவஸ்தை, s. The three principal, causative states or அவத் தை of the soul--கேவலம், சகலம் and சுத்தம், --as distinguished from காரியாவத்தை.

காரணானுமானம், s. [in logic.] A priori reasoning; inference from cause to effect --opposed to காரியானுமானம். (சிவ. சி.)

மூலகாரணம், s. The primeval cause.

மொழிமுதற்காரணம், s. The first prin ciple of a word.

காரணி, s. Parvati, பார்வதி.